Hareketli resimler

 Bazı açılardan sinema, Amerikan sanatının mükemmel bir formudur ve yakın geçmişte hiçbir sanat alanı eleştirel değerlendirmede daha dramatik bir revizyona uğramamıştır. 1940'ların ve 50'lerin çoğu boyunca, birkaç onurlu istisna (özellikle James Agee ve Manny Farber) dışında ciddi eleştirmenler, sinemayı potansiyel bir sanatsal araç olarak ciddiye alanlar bile, DW Griffith ve Orson Welles ), ticari Hollywood filmi, sanat olarak değerlendirildi, ticaret tarafından umutsuzca tehlikeye atıldı . Ancak 1950'lerde Fransa'da dergiyle ilişkilendirilen bir eleştirmen kuşağıCahiers du cinéma ( François Truffaut ve Claude Lelouch da dahil olmak üzere birçoğu sonradan tanınmış film yapımcıları haline gelecekti) Amerikan reklam filminin, tam da kitlesel bir izleyiciyi memnun etme ihtiyacının, sinemanın sınırlayıcı kibarlığından kurtulmasına yardım ettiğini savundu. Avrupa sineması, bir canlılığa ve daha da şaşırtıcı bir şekilde, dünyada eşi olmayan bir dizi usta yapımcıya (auteur) sahipti. John Ford , Howard Hawks ve William Wyler gibi Hollywood film yapımcılarının yeni çalışmaları ve takdirlerisonuçlandı ve sonunda bu yeni değerlendirme Amerika Birleşik Devletleri'ne geri döndü : bir ülkenindüşük sanat başka bir ülkenin yüksek sanatı olabilir. Amerika Birleşik Devletleri'ne geri aktarılan bu yeniden değerlendirme, önyargılara dönüşen önyargıları değiştirdi ve değiştirdi .

Hollywood filminin bireysel vizyonunun yeni takdiri, Francis Ford Coppola , Martin Scorsese ve George Lucas da dahil olmak üzere tüm genç Amerikalı film yapımcılarına, ticari filmi aynı anda hem kişisel ifade hem de ifade biçimi olarak kullanma girişiminde bulunma konusunda ilham vermekti. tahmin edilebileceği gibi karışık sonuçları olan bir imparatorluk inşa etme aracı. Yüzyılın başında, yeni film yapımcıları dalgaları (özellikle Spike Lee , Steven Soderbergh , John Sayles , Ang Lee ve daha sonra Richard Linklater , Paul Thomas Anderson , David O. Russell ve JJ Abrams )), çoğunlukla film okullarında eğitim görmüş önceki nesil gibi, bağımsız film yapımcılığından ana akıma mezun olmuştu ve Buster Keaton ve Charlie Chaplin'den Billy Wilder , Preston Sturges ve Woody Allen'a uzanan Amerikan film komedisi geleneği , Joel ve Ethan Coen ve Wes Anderson'ın tuhaf duyarlılıkları . Bir tür eksantrik , odak dışı komediyi özel, gevşek bir vizyonla karıştırarak, daha akademik tür kadar anti-kahraman olan ama tonda neşeyle kendine hakim olan başka bir postmodernizm türünü tanımlamaya yaklaştılar .